Barranco hut 3900m - Karanga camp 3995m (lunch) - Barafu camp 4640m

Dag 5 alweer! Vandaag starten we vroeger dan de vorige dagen. Het wordt een lange dag, zo'n 10 uur lopen. Ons ochtend ritueel herhaalt zich. Tijdens de medical check wordt elke keer gevraagd; Hoe voel je je? one to ten? Als je je niet een 10 voelt komt steevast de vraag; Why not ten? Tja, niet goed geslapen, moe voelen, een slight headache, beetje misselijk, er zijn inmiddels diverse redenen waarom een aantal van ons zich geen 10 voelen. Gelukkig is er iedere keer weer een bemoedigend woordje, een hug, een enorme drive om verder te gaan of pilletje waardoor we gewoon weer met elkaar op pad gaan opweg naar de absolute Summit. Onderweg checken de gidsen hoe het met je is, zeker als je jezelf geen 10 hebt gegeven die morgen. Natuurlijk helpen we elkaar; "Heb je genoeg gedronken Lieven?" Simone? Joke? Ilse? Degene die zeker geen moeite heeft met het drinken van de vele liters water is Anton. Hij krijgt ook als bijnaam "Zeikerd" ;-)

Om 8.10 begint onze tocht. Het weer is goed! Isaya gaat voorop. Pole, pole naar de grant Barranco wall. Eerst langs een riviertje en al snel gaan we omhoog. Grote stappen maken en klauteren over de rotsblokken, zo gaat het eerste stuk. Kelvin, Isaya en Zakayo helpen ons geweldig! Een stukje is het smalst, daar steekt een groot rotsblok een stuk over het pad en moeten we letterlijk ons er omheen manoeuvreren. Kissing rock heet dit punt. En inderdaad, je kunt niet anders en natuurlijk gaan we allemaal, huggend of kussend met deze rots op de foto!

Na 2 uur klimmen staan we boven op de Barranco wall 4200m, tijd voor pauze, swatten! Het weer is als een kameleon, eerst zonning en best warm maar snel al mistig en fris. Dat betekent voor ons een laagje uit doen of juist meer aandoen. Na 3,5 uur verder lopen bereiken we onze lunch plek bij Karanga camp op 3995 m. Het is iedere keer heerlijk als we onze rode eet tent weer zien verschijnen en natuurlijk ons toilet tentje. Als we net binnen zitten begint het enorm te hagelen en regenen. Werkelijk een grote modderstroom loopt dwars door de tent en verzameld zich voor de ingang. Op de berg geldt het motto: "We don't believe in bad weather, we believe in good gear" Dus na de lunch ingepakt in diverse lagen en regenkleding trekken we zonder pardon weer verder. Onze dragers juichen ons toe! Zij wachten nog even ... Al snel zijn de buien verdwenen. We lopen in een maanlandschap en lijken de enigen wel op de Kilimanjaro. Voet voor voet weer verder. We hebben inmiddels een "Yell" bedacht: Voet voor voet voor Doingoood! Om de moed er goed in te houden. En de gidsen? Die " yellen" heerlijk mee! Af en toe klinkt er een Swahili song, het welbekende "Jambo" o.a. Wij genieten ervan en het helpt om lekker door te gaan. Nog zo'n kleine 5 uur hebben we voor de boeg. Stijgen en weer dalen en uiteindelijk nog behoorlijk stijgen. Pittig, pittig is het. Langzaam aan, op adem komen , water drinken en weer verder. Soms opeens tranen.. Onderweg zien we opgestapelde stenen, dit zijn een soort van altaren gemaakt door voorbijgangers. Bij het leggen van een steen mag je een wens doen. Wij maken met z'n zessen een eigen altaar met 6 stenen. Staan even stil bij dit mooie moment en leggen het vast op de foto. Uiteindelijk, eind van de middag bereiken we uitgeput en voldaan Barafu camp op 4640 m hoogte. Eerst opfrissen en omkleden en dan naar de "thee met pinda's". Tijdens het opfrissen in onze slaaptentjes begint het te "regen" . Toen het stopte en wij de slaaptentjes open ritsten zagen we dat het hagel en sneeuw was geweest. Plotseling zitten we in een hele witte wereld. Al glibberend naar de toilet tent, op tijd vertrekken dus. Door de hoogte ben je snel buiten adem en door de sneeuw nog weer trager op je gladde gympen..

De avond voor de summit poging is het. Goed eten, kip, patat, groenten en soep met vers fruit als toetje. Mango, annanas, avocado, watermeloen. Het smaakt verrukkelijk! De gidsen hebben besloten dat we morgen ochtend om 5 uur vertrekken voor de toppoging i.p.v. deze avond om 23.00 uur al. Zo kunnen we wat meer uurtjes slaap pakken (hopelijk) en in ons schema is hier ruimte voor. Zijn we er allemaal klaar voor?